Deel 7: Achter de schermen 2

25 maart 2016

 

Elfryda maart 2016

Elfryda mag ik haar noemen.
Een ranke, lenige en sterke jonge Elf, die kracht en magie uitstraalt.
Gehurkt, op een stevige tak, zat mijn nieuwe Elfenvriendin op mij te wachten.
Rustig en vol vertrouwen dat ik zou komen.
Toen ik in de buurt was sprong ze vrolijk en blij van de tak af, nam me bij de hand en loodste me naar de woonruimte waar ik meestal naar toe ga als ik mijn Elfenvrienden bezoek.

Maar deze keer liepen we door de woonruimte heen en nam ze me rechtstreeks mee naar mijn 'tuintje'.
Ze vertelde me dat ze heel blij was dat ik haar zo mooi getekend had.

Ik zei dat het beslist beter had gekund.
'Niet zeuren, je hebt het goed gedaan.'
Ze keek me vrolijk aan.
'De anderen willen ook dat je ze tekent. Maak je geen zorgen, dat komt allemaal voor elkaar. Je hebt eerst nog belangrijkere dingen te doen en daar helpen wij je bij. Dat doen we graag.'

Ondertussen liepen we in mijn 'tuintje' en ze liet me aan een trosje hele fijne licht paarsblauwe bloempjes ruiken.
Ik had deze schoonheden nog niet eerder gezien.

'Hier, ruik maar, dat is goed voor je.'
Ik rook en kan me herinneren dat het heerlijk was, alleen kan ik niet vertellen wat voor geur het was.
Daar ben ik so wie so niet goed in.
Geuren als vanille, caramel, toffee, aardbei, koffie en thee en zo, gaan wel, maar vraag me niet in details te treden.
Die gave heb ik niet.
Hoeft ook niet, ik kan andere dingen.

Hetzelfde heb ik met kleuren.
Uiteraard zie ik ze wel, ik ben niet kleurenblind, maar hoe ze allemaal heten weet ik niet zo goed.
Ik zie en herken de kleuren, maar ik weet niet altijd welke naam er bij hoort.
Wat ik wel weet is of ik ze mooi vind of niet en dat kan uiteraard ook per situatie verschillen.
Soms best wel lastig.

Elfryda liet me mijn eigen tuintje zien, ze vertelde dat zij en een flinke groep andere Elfen, mijn tuin met plezier verzorgen.
Dat doen ze graag en het hoort bij hun werk.
Ze zorgen immers ook goed voor de natuur op Moeder Aarde; zoals planten, mineralen en mens en dier.

Ik wist dat al, maar ik had Elfryda pas een dag geleden leren kennen, dus ik luisterde met aandacht.
Leren kennen is een groot woord, ze sprong als het ware naar voren toen ik me op de Elfen afstemde met de bedoeling er een te tekenen.

Dat kwam zo.
Er werd mij gevraagd of ik misschien een paar tekeningen wilde maken en omdat ik dat al eerder voor die persoon had gedaan, wilde ik dat nu ook wel weer doen.
Enthousiast begon ik en al snel had ik er een paar klaar.
Iedereen blij, ikzelf incluis.

Maar ik moest er nog een paar en dat wilde niet vlotten.

Ondertussen weet ik heel goed hoe ik dat op moet lossen, dat kan ik zelf.
Maar omdat mijn vriendin de dingen ook goed 'ziet', vroeg ik haar of ze eens voor me wilde kijken.
Ik had haar immers al vaak ge-'read', zoals dat heet en nu zou zij dat weer eens voor mij doen.

Al snel werd duidelijk dat er geen blokkades meer waren, dat wist ik al wel, maar waarom ging het dan nu toch zo moeilijk?

Het antwoord was dat ik het plezier in tekenen volkomen kwijt was.
Daar kan en kon ik wel wat mee.
En Koning Elf, die ook in de reading voorbij kwam, adviseerde mij, via mijn vriendin, dat ik, voordat ik een opdracht tekening zou gaan maken, eerst, op de mij zo bekende en vertrouwde manier, Elfen zou gaan tekenen of gewoon wat voor me uit zou droedelen.

Dat was en is het enige probleem, ik was het plezier om te tekenen, de afgelopen jaren, helemaal kwijtgeraakt.
Het voortdurend vruchteloos proberen om als illustrator vaste grond onder mijn voeten te krijgen, had me murw gebeukt.

De lol was er helemaal van af.
Voor wie maakte ik al die tekeningen, cartoons en strips dan?
Iedereen die zegt dat hij/zij het alleen maar voor zichzelf doet, geloof ik niet en die vertrouw ik ook niet.
Waarschijnlijk is het voor die mensen een luxe probleem, omdat zij wel publiek hebben, en een podium voor hun kunsten.

Het is hen allemaal gegund.
Ik weet inmiddels al geruime tijd dat mijn missie, hier op aarde, een andere was en is dan succes hebben met tekenen, schilderen en schrijven, of wat dan ook ik nog meer geprobeerd en gedaan heb.

Ik werk met Licht en Energie en dat doe ik met aanzienlijk veel succes.
Alleen zijn er niet zoveel mensen die dat zien en/of doorhebben.
Jammer, maar daarom is het ook zo hard nodig.

Het grootste werk is reeds gedaan, maar de zaak over de streep trekken is nu het belangrijkst.
Kijk naar de brandende wereld om je heen en weet dat deze ellende slechts tijdelijk is.
Het is jammer dat het niet anders kan, maar de oude donkere energie geeft zich niet makkelijk gewonnen.
Ze zijn al lang verslagen, maar proberen nog door misleiding van de massa, de voortgang tegen te houden.

En ik me maar zorgen maken dat ik geen vertrouwen en plezier meer had in een van de talenten die ik meegekregen heb om op aarde in de derde dimensie te overleven.
Er zijn belangrijker zaken die aandacht verdienen en die krijgen het dus ook.
Van een heel arsenaal Lichtwerkers over de hele wereld verspreid.
Barack Obama is waarschijnlijk de bekendste en belangrijkste van alle Lichtwerkers.
Hij is speciaal naar de aarde gekomen om Noord Amerika op sleeptouw te nemen.
Voorwaar geen eenvoudige opdracht.
Zeker niet als je weet dat vooral de Republikeinen, in grote mate, aanhangers zijn van de oude donkere macht.
Vooral achter de schermen boekt Obama grote successen.
En vanuit de eigen partij vernietigt D. Trump wat er nog over is van die oude donkere macht.
Tot zover Lichtwerker Obama.


Elke Lichtwerker heeft zo zijn/haar eigen taak.
Zelf werk ik op mijn eigen bescheiden niveau en draag op die manier mijn steentje bij.

Het advies was dus om weer plezier in tekenen te hervinden.

'Ga ons tekenen,' zei Koning Elf.
Ik had daar geen hulp van anderen voor nodig: 'Dat kan hij zelf' vertrouwde hij mijn vriendin toe.
Die begreep dat heel goed en ik ook.
Dus toen ik ervoor ging zitten om me af te stemmen op mijn Elfenvrienden, sprong, naar later bleek, Elfryde onmiddellijk naar voren.

Ik hoef nooit veel moeite te doen om in dimensies te reizen, dat gaat van nature makkelijk.

Haar sprankelende verschijning boeide me gelijk, al zag ik er wel en beetje tegenop om zo'n mooie Elfenvrouw te tekenen.

Maar het ging gelijk goed.
Uiteindelijk heb ik haar met heel veel liefde en plezier getekend.

En nu liepen we door mijn tuintje.
Puur genieten was dat.

Ik moet nu het geheim van mijn tuintje maar vertellen.

Dat tuintje is me geruime tijd geleden 'gegeven'.
Aanvankelijk had ik de reikwijdte niet eens door en was het slechts een tuintje waar ik zaden en plantjes in mocht zaaien en poten en planten.
Daar moest ik de tijd voor nemen.

Het staat ook symbool voor 'wie zaait, zal oogsten' en ook daarbij is geduld een schone zaak.
Goed verzorgen hoort daar bij.
'Water geven,' noem ik dat.
Letterlijk en figuurlijk.
Dingen hebben tijd nodig om tot wasdom te komen, dus mijn tuintje ook.

Met enige regelmaat ging en ga ik even kijken en zag al snel dat de nieuwe aanwas begon te ontspruiten.
Al snel ging ik meer om me heen kijken en het bleek dat mijn tuintje groter was dan ik aanvankelijk gedacht had.
Vol met allerlei soorten bloemen, planten, bomen en struiken.
En gras, veel grassen en andere gewassen.
Zeker, ik had spelenderwijs een heel stuk nieuwe natuur geschapen, maar er bleek ook een oude, reeds bestaande tuin, te zijn.

Een van de mooie dingen in mijn tuin is een hele grote dikke stevige boom.
Ik zou willen dat ik er een naam aan kon geven, maar ik laat nog even achterwege om de naam te noemen waar de boom mij aan doet denken.
Wat ik wel kan en wil vertellen is dat ik graag onder die boom tegen de stam aan ga zitten om te mediteren, of gewoon te 'zitten'.
Of in slaap te vallen.

Later werd me het doel van mijn tuintje duidelijk (gemaakt).
Mijn tuintje was een rustplaats voor iedereen die tot rust wilde komen na een moeilijke en/of zware tijd.
Er moet niets en er hoeft niets.
Er is ruimte genoeg voor iedereen.
In de hogere dimensies speelt ruimte namelijk geen rol.

Ik heb dat zelf ervaren en daar eerder over verteld.
Het is ronduit fantastisch om die ruimte te ervaren.
Onbegrensde ruimte, onbegrensde mogelijkheden.

Net zoveel als nodig is.

Wat dat betreft is de derde dimensie zwaar behelpen en buitengewoon bekrompen.
Zeker ook wat doen- en denkwijze betreft van de 3D mensheid.
Eigenlijk is dat 3D bewustzijn heel plat.
In de derde dimensie leven, betekent dat je het 'ruimtelijk denken' mag ontwikkelen.
Daar moet je dus van de grond af aan aan werken.
Dat kost vele levens die we allemaal, stuk voor stuk, geleefd en ervaren hebben.
Iedereen.

Maar daar kom je nog wel achter als je eigen blik ook ruimer wordt en je alle studies, diploma's, wetenschappen en andere pseudo zekerheden loslaat en je je overgeeft aan de onbegrensde mogelijkheden van een rijker en bewuster leven.

De officiële opening van mijn tuintje, als rustoord, was een groot feest.
Ik kwam er vele bekenden van me tegen.
Leuk.
En druk, heel druk.
Maar daarna was het een rustoord.
Een plaats dus om tot rust te komen.
Je mag er doen en laten wat je wilt
Alles mag, behalve dingen vernielen, oorlog voeren, ruzie maken en anderen tot last zijn.
Er is ruimte genoeg en dus plaats voor iedereen.
Je kunt er een uur zijn, maar ook kiezen er een paar dagen of zelfs langer te blijven.

Ego's zijn streng verboden.
Die kunnen trouwens toch niet mee naar hogere dimensies.

Als je denkt dat ik gek geworden ben wat reizen in dimensies betreft, raad ik je aan om eens te kijken of je je dromen herinnert.
Of op zijn minst herinnert dat je gedroomd hebt.

Als je droomt, dan ben je in je slaap, dus onbewust, naar een andere dimensie gereisd.
Dromen doe je in/op de vierde dimensie.

Dus als je je afvraagt waarom iedereen naar de 5de dimensie ascendeert en niet naar de 4de dimensie, dan komt dat omdat de 3de en 4de dimensie bij elkaar horen.

Om het kort te zeggen; als we alleen maar de 3de dimensie zouden ervaren, zouden we allemaal al lang stapelgek geworden zijn.

De 4de dimensie is hard nodig om de dagelijkse beslommeringen op de 3de dimensie te verwerken en daarnaast is er nog de mogelijkheid om je informatie door te geven.
Een paar voorbeelden van hoe dromen mensen geholpen hebben.

Als Albert Einstein met een probleem worstelde waar hij niet uit kwam, dan ging hij op zijn sofa liggen, of hij ging gewoon naar bed en stelde zich het probleem helder voor en vroeg dan om een oplossing.
Als hij dan weer wakker werd, had hij vaak de oplossing in zijn dromen gekregen.

Nog een voorbeeld; Paul McCartney werd op een nacht wakker met een liedje in zijn hoofd.
Hij stond op en schreef het gelijk op, zodat hij het niet zou vergeten.
Yesterday zou een hele grote 'hit' van de Beatles worden.
En zo zijn er zeker nog vele andere voorbeelden te noemen.

Is reizen in dimensies onzin?
Dat geloof je toch zelf niet, je doet niet anders als je slaapt of mediteert.

In mijn vorige blog schreef ik over signalen die je doorlopend ontvangt.
De eerstvolgende keer dat je een duif ziet, betekent dat dat je in dimensies reist.
Dat komt de duif je vertellen.De duif betekent: reizen in dimensies.

Daar liep ik dan met mijn nieuwe Elfenvriendin, ze liet me veel zien en vertelde nog meer.
Onder andere dat zij, de Elfen, mij, met alles wat ik doe, zullen helpen.
Ze liet me een stapel werk zien die al klaar lag om aan me door te geven.
Dit blog is er een van.


Onderweg kwamen we ook langs een nestje jonge adders.
Held die ik ben, schrok ik toch wel een beetje, maar Elfryda verzekerde me dat deze niet giftig waren.
Ik dacht dat we in de 5de dimensie van alle giftige dieren en mensen af zouden zijn.
Maar ook slangen kunnen evolueren.

Elfryda had het kluitje addertjes vast alsof ze een paar plantjes uit de grond optilde.
Ze streelde de vrolijk kijkende jonge adderkopjes.
Zag er inderdaad erg leuk uit, maar ik moet er toch wel even aan wennen.

Met dank aan mijn Elfenvrienden en vriendinnen.

Groet,

Dirk Jan van Harten

Deel 6: Alle hulp is welkom

Vrijdag 18 maart 2016

Kleurplaat voor mijn kleinkinderen

Een van de belangrijkste dingen in het wakkerworden proces, is dat je door gaat krijgen dat je voortdurend geholpen wordt door je gidsen en begeleiders/sters aan de andere kant van de sluier.

Wat is dat die 'sluier'?
Met de sluier wordt bedoeld dat er tussen ons en de 'andere kant' een scheidslijn getrokken is.
Alleen wij hier op aarde kunnen niet naar die andere kant kijken.
We kunnen dat wel proberen, maar de meesten van ons zien niets.

Vanaf de andere kant is er geen grens.
Onze gidsen zien en horen alles wat we doen.

Ze mogen ons echter alleen maar helpen als we er om vragen.
Dat komt omdat wij hier in de derde dimensie zelf mogen besluiten wat we wel of niet doen.
Hulp van de andere kant kan en mag dus alleen subtiel gebeuren.
 
Alles moet overeenkomen met onze levensopdracht.
We zijn hier allemaal immers met minimaal één doel geboren.
En als we al om hulp vragen, dan mag er alleen geholpen worden in overeenstemming met die levensopdracht.
Daarom moeten onze relaties aan gene zijde netjes wachten tot wij wanhopig genoeg zijn om om hulp te vragen.
of zoals ik het vaak zeg: Tot het probleem pijn genoeg gaat doen.

Sommigen vragen hulp door te bidden, anderen vragen gewoon aan een overleden familielid of goede vriend/vriendin om hulp of raad.
 
En je krijgt altijd hulp.

Meestal niet precies wat je gevraagd hebt, maar bijna altijd wel beter dan je gedacht had.
Al kom je daar meestal later pas achter.
Althans, dat is mijn ervaring.

Vaak is het tegenovergestelde van waar je om gevraagd hebt je antwoord.

Gaat je hulpvraag om wat meer financiële armslag, dan zou dat maar zo kunnen gebeuren.
Maar meestal moet je dan toch eerst even door wat mindere financiële armslag heen.
De reden is even simpel als helder.
Door armoede vindt je rijkdom.

Daar kom je achter als je met armoede of langdurig geldgebrek geconfronteerd wordt.

Ook dat heb ik aan den lijve ondervonden.

Door in die vervelende situatie verzeild te raken, ben ik vooral geestelijk een heel stuk rijker geworden.
Het heeft me heel veel inzichten gegeven.

Het is de moeite meer dan waard.
Al zal ik niemand aanraden om hetzelfde mee te willen maken als mij is overkomen.

Maar als het je toch overkomt, dan wens ik je so wie so veel sterkte en een heleboel geluk en wijsheid toe.
En daar nog bovenop veel geduld en heel veel vertrouwen.

Een van de mooie dingen die ik ervaren heb, is dat er voor je gezorgd wordt.
Precies genoeg om je ervaringen op te doen.
Genoeg om te kunnen doen wat je doen moet.

En de hulp die je krijgt is, over het algemeen, inderdaad de beste die er is.
Dat moet je wel nog even leren inzien.

Op momenten dat ik echt radeloos was en ik heel dringend hulp nodig had en er ook om vroeg, kwam die hulp met de spreekwoordelijke 'kerende post'.
Met andere woorden: ze stonden klaar om me te helpen en waren blij dat eindelijk te kunnen doen.

Ik vraag namelijk niet zo makkelijk en al helemaal niet snel om hulp.
Hulp kwam en daar gaat het om.

Je zult je misschien afvragen waarom er dan zoveel leed is op de wereld.
Het antwoord zal je waarschijnlijk niet bevallen.
Dat heeft allemaal te maken met het doel waarom en waarmee je naar de derde dimensie afdaalt.
Het is voor ons westerlingen, die in een betrekkelijke vorm van vrede en voorspoed leven, nauwelijks voor te stellen dat je, om ellende te ervaren, geboren wilt worden.
Het klinkt ongelooflijk, maar toch is het zo.
Net zo waar als naar de aarde komen om succes en rijkdom te ervaren.

Vele rijken komen er achter dat ze misdchien wel heel veel rijkdom en bezittingen hebben, maar feitelijk gewoon arm zijn omdat ze hun weelde met niemand kunnen delen.
Voorbeelden genoeg.
Wat dacht je van al die rijke kerels met een dartele jonge blom aan hun armen.
Denk je nou werkelijk dat daar in alle gevallen liefde in het spel is?
Ik mag je toch verstandiger inschatten.
Ja toch?
Er is zeker liefde in het spel, maar dan vooral de liefde voor geld en rijkdom en de betrekkelijke vrijheid en 'onafhankelijkheid' die daarmee gepaard gaan.

Hetzelfde geldt voor machtige en rijke vrouwen en hun toyboys.

Rijke mensen weten nooit helemaal zeker of de liefde echt is of nep.

Soms echt, zeker wel, maar veelal nep.
Eenzaam lijkt me dat.
Een ding weet ik zeker, mijn vriendin houdt niet van me om mijn geld.
Want dat had ik niet toen ik haar leerde kennen en ik heb het (helaas) nog steeds niet.
Ze wist trouwens waar ze aan begon, omdat ik haar alles keurig verteld heb.
Er zitten en zaten dus geen 'lijken in de kast' in mijn geval.

Ze kwam precies op tijd op mijn pad.
Uiteraard had ik daarvoor mijn 'wens' het Universum in geslingerd.

Ik was inmiddels wijs genoeg om geen details met mijn wens mee te sturen.
Gewoon de wens om een vrouw te ontmoeten die net zoveel van mij zou houden als ik van haar.

Een paar maanden later leerden we elkaar kennen en was de klik daar.
Dat is ondertussen al weer bijna 6 jaar geleden.

De tijd gaat snel.
Dus; ben bereidt om om hulp te vragen, maar belangrijker nog, ben je ook bereidt om die hulp te aanvaarden?

Wat doen onze gidsen als we niet om hulp vragen?

Wel, dan geven ze ons voortdurend goede raad en adviezen om een beter leven te krijgen.
En voorbereid te zijn voor aankomende gebeurtenissen.

Hoe doen onze gidsen dat?

Door gebruik te maken van alle mogelijkheden die er zijn.
En dat zijn er heel wat.

Omdat je misschien nog niet geleerd hebt om de signalen te herkennen, gebeurt dat meestal door fysieke ongemakken.
Je struikelt en verstuikt een enkel.
Of een pols, of de duim van de hand die je het meest gebruikt.
Omdat veel mensen rechtshandig zijn is dat de duim aan je rechterhand.
Bij linkshandigen is de linkerduim dus de pineut.

Dit zijn milde blessures die je aangeven dat het tijd is om eens wat rustiger aan te doen.
Misschien dender je maar door, als een blind paard, zonder doel, dan alleen maar hard te lopen.

Dat ongemak wordt als buitengewoon hinderlijk ervaren en als de kwetsuur het weer enigszins toelaat hol je weer gauw achter dat blinde paard aan.
Wat zoveel betekent dat je er niets van geleerd hebt.
'Dom deurdoen' noemen ze dat hier in Overijssel.

Het gaat dan ogenschijnlijk weer even goed, totdat er weer een fysiek ongemak op je weg komt.
Nu wat ernstiger.
Pijnlijker misdchien ook.
Wie niet horen wil, moet voelen.
Zo gaat het spreekwoord, of is het een gezegde.
Doet er even niet toe, het gaat erom dat je, hoe meer je de signalen (hulp) negeert, je steeds pijnlijker tot de orde geroepen wordt.
Want het is wel de bedoeling dat je luistert en iets van de situatie leert.

Soms blijkt zo'n blessure een zegen te zijn, omdat je anders misschien op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats zou zijn.
Heb je je trein gemist en blijkt later dat die bij een ongeval betrokken was.
Of dat de file, waar je bijna dagelijks in staat, slachtoffer is van een kettingbotsing.

Dan was het dus gewoon even niet de bedoeling dat jij daar bij betrokken zou zijn.

Hulp van boven, alleen heb jij dat nog niet door.
Waarschijnlijk zeg je dan dat je 'geluk' gehad hebt en dat het toeval was dat je er op dat moment niet was.
Toeval bestaat niet, alles gebeurt met een reden.

Het is trouwens een bekend gegeven, dat het eerst heel erg moet zijn, wil je naar de signalen van boven gaan luisteren.

Meestal pas als je maar ternauwernood gered bent van een ernstige ziekte.
Of maar net ontsnapt bent aan een ramp.

Een interessant onderzoek, jaren geleden al gedaan, heeft plaatsgevonden in de luchtvaart.
Met name het gedrag van mensen bij boekingen met toestellen die verongelukt zijn.
Uit dat onderzoek is gebleken dat er een veel hoger percentage annuleringen zijn dan bij geen rampvluchten.
Andersom is ook het geval.
Er blijken ook meer last minute boekingen te zijn door mensen die juist per se met het bewuste ramptoestel mee wilden.
Toeval bestaat niet.
Mensen wiens tijd het nog niet was, hebben op de een of andere manier toch naar hun gevoel geluisterd om niet mee te gaan, of er gebeurde iets, waardoor ze niet mee konden.
Op dezelfde manier hebben anderen besloten wel mee te gaan.

De een omdat het nog niet de bedoeling was om te sterven en de ander om van de gelegenheid gebruik te maken dat wel te doen.

Allemaal met hun eigen persoonlijke reden.

Dat is geen toeval, want nogmaals, toeval bestaat niet.

We zeggen het wel, maar er ligt altijd een gegronde reden achter.
Een reden die wij niet altijd zien, en die strikt persoonlijk is.

Even terug naar de verstuikte enkel.
Die heb ik in een grijs verleden wel een paar keer gehad.
Gelukkig kwam ik er al snel achter dat het niet voor niets was.
Ik draafde in die tijd gewoon te hard door.
De verkeerde kant op.

Toen ik dat door had, kreeg ik, als dat nodig was, eerst een waarschuwing in de vorm van een milde struikeling, of een bijna verstuiking.
Ik dankte dan in gedachten mijn tipgever/ster en deed het onmiddellijk kalmer aan.

Zo weet ik ook dat wanneer ik een beetje grieperig of verkouden word, dat ik dan vooral geestelijk te weinig rust genomen heb.
Dan ga ik onmiddellijk op de kalme tour.
Met andere woorden; ik luisterde dan meteen naar de goede raad die me gegeven werd.

Toen ik het nog heel druk had met mijn artiestenbestaan, sprak ik met mijn gidsen af dat ik na de optredens beslist mijn rust zou pakken.
Dat was dan het begin van de week, want mijn werk was meestal van donderdag tot en met zaterdag.
Allemaal hoofdzakelijk in de avond en meestal ook nog een zondagmiddag erbij.
En in de drukke tijden vaak twee optredens op een dag.

Ja, ja, de baas heeft het druk gehad.

Uiteraard kwam ik mijn afspraak dan ook na, en sliep dan wat langer, of liet de telefoon even het werk doen, door middel van het antwoord apparaat.
En later door de mailbox een dag later te openen.
Het hielp altijd.

Luisteren is goed voor je.
En dan bedoel ik niet luisteren naar een directeur of leidinggevende, nee, luisteren naar de signalen die je gidsen je geven.

Nog even dit: Iedereen heeft minimaal één gids.
Maar meestal heb je er meer.
Ik heb er minimaal 6, waarvan ik er 4 duidelijk ontmoet heb.
De andere twee werken iets meer op de achtergrond, al komen ze nu meer naar voren.
Alle gidsen die je hebt ken je uit vorige levens.
Of als partner, of familie, of collega.
En andere mogelijkheden waar ik nu even niet op doorga.

Als jij aan de andere kant van de sluier bent, in je tijd tussen twee levens in, is het heel goed mogelijk dat jij je huidige gidsen gidst.

Ik heb een van mijn gidsen zelfs in dit leven gekend.
Mijn oma.
Mijn moeders moeder.
Ze ging over toen ik twaalf jaar was en ik heb haar daarna enorm gemist.
Ik was stapelgek op haar.
Je kunt je voorstellen hoe blij ik was dat ze nu een van mijn gidsen bleek te zijn.
Ik noem haar mijn 'beminde, geliefde, zuster, moeder, omagids'
Ze lacht me nu vrolijk toe.
Zo weet ik dat mijn moeder nu, onder andere, over mijn dochter waakt.

Er zijn natuurlijk veel meer signalen mogelijk dan fysieke.
Maar de fysieke signalen zijn veelal een eerste aanzet naar het subtielere werk.
Veel mensen komen nooit verder dan fysieke signalen en klagen dan dat het toch wel heel erg is dat juist zij zoveel pech hebben.
Dat is in de meeste gevallen geen pech mensen, maar domweg doof zijn voor je omgeving en vooral doof zijn voor je gidsen.

Ik heb het nu even niet over allerlei ziektes, want ook ziektes zijn mogelijkheden om veel ervaring op te doen.
Variërend van diepe ellende ervaren en een eindeloos lang ziekbed, tot en met algehele genezing.
Het is maar net wat de bedoeling is.

En je hebt er zelf voor gekozen voor je besloot weer te incarneren.
Laat dat ook duidelijk zijn.

Als je meer oog en oor begint te krijgen voor signalen, dan gaat er een wereld voor je open.

 Hoogvlieger/Visionair

Vogels worden wel 'de boodschappers van God' genoemd.
Ze hebben allemaal hun eigen betekenis.
Het werkt echter alleen als je ze 'per ongeluk' ziet, of beter gezegd spontaan.
Je moet er dus niet met een verrekijker voor de natuur in, dat werkt niet.
Ik zag en zie ze altijd als ik op weg ben, vroeger met de auto, nu met de fiets, lopend of met de trein.

Roofvogels hebben een scherp zicht en sommigen betekenen dat je iets goed ziet of gezien hebt.
Een adelaar betekent visionair inzicht, dit vooral omdat een adelaar van grote hoogte alles onder hem/haar buitengewoon scherp ziet.
Dergelijke grote vogels komen we hier nauwelijks in het wild tegen, maar dan kijk je naar welke vogel hier met de adelaar te vergelijken is.
Andere roofvogels betekenen bescherming in zaken.
Dat hoeft niet per se een bedrijf te zijn, maar kan ook iets zijn waar je op dat moment mee bezig bent.
Bijvoorbeeld de reis die je moet maken om ergens te komen.
 
Een reiger betekent dat je de leiding over je leven zelf stevig ter hand moet nemen.
Kom je een gans tegen, dan wil die je vertellen dat je aandacht aan je levensdoel moet schenken.
Dat geldt ook als je ganzen over hoort vliegen.
Ganzen zijn de beste 'waakhonden' die er zijn.Vroeger lieten boeren niet voor niets ganzen rond het erf lopen.
Bij het minste of geringste onraad slaan ze aan.

Waakhond met prioriteiten

Wil je meer over vogels en hun betekenissen weten, dan raad ik je aan eens in, de al eerder in deel 3 genoemde, esoterische boekhandels te kijken.
Op internet kun je natuurlijk ook het een en ander vinden.
Zelf ben ik erg blij met het Totemdier tarot van Ted Andrews.
Het bijkomend voordeel is dat je er een pak totemdier tarotkaarten bij krijgt en een heleboel mooie en nuttige informatie.
Hij heeft de oude tarot vervangen door dieren.
Heel mooi en heel bruikbaar.
Ik heb er veel aan gehad.
En nog steeds.

Getekend tijdens een optreden als ontdekkingsreiziger

Nog een diertje dat veel informatie bij je brengt.
De vlinder.
De mooiste en misschien wel de meest kwetsbare schepping uit het dieren- en insectenrijk.

Een vlinder staat voor liefde en transformatie.
Ze begint als rups, gaat over tot pop om er als vlinder weer uit te komen.
Hoe treffender kun je een groei-en transformatie proces uitbeelden.
Zie je een vlinder, zeg gewoon even gedag en bedank de vlinder voor de liefde die hij/zij bij je brengt.

Frankrijk 2006

Zelf heb ik het genoegen gesmaakt dat een vlinder, zie foto, op mijn hand, arm en been kwam zitten, en bleef zitten.
Ze bleef daar van het midden op de dag tot laat in de avond zitten en ik heb van elk moment genoten, want ik wist dat er grote veranderingen voor de deur stonden.
Het was tijdens de laatste vakantie met mijn, toen nog, echtgenote.
In Frankrijk.
Het was in 2006.

Wat er precies stond te gebeuren wist ik nog niet precies, maar nog geen jaar later besloot mijn vrouw bij me weg te gaan, waarna de veranderingen zich in rap tempo opvolgden.
En het is nog steeds bezig.

Is dat leuk om te weten?
Voor mij wel ja, want mede daardoor heb ik het allemaal, zo bewust mogelijk, ervaren.
Als het dan toch moet, kun je er maar beter van proberen te genieten.

Al is genieten een beetje lastig als je in een scheiding verwikkeld bent, ook al gaat dat in harmonie.
Wat gelukkig het geval was en nog is.
Later, toen ik werk en huis en andere materie als los zand tussen mijn vingers weg voelde glippen, was er uiteraard ook geen genieten bij.
Ik heb alles, wat binnen mijn mogelijkheden lag, geprobeerd te doen om te redden wat er te redden viel, maar als de duivel voor de deur staat kun je hem maar beter binnenlaten.
Voor de goede orde; de duivel bestaat natuurlijk niet, het is, in dit geval, even een metafoor voor het onvermijdelijke.
Met binnenlaten bedoel ik; accepteren dat dit een queeste is die ervaren moet worden.
En dat heb ik gedaan en doe dat nog steeds.

Ondertussen gaat het al een tijdje weer heel goed met me, alleen is de financiële situatie nog steeds niet rooskleurig te noemen.
Maar ook dat komt uiteindelijk weer goed.

Al gaat het geldsysteem, zoals we dat gekend hebben, helemaal verdwijnen.
Als je dat nog niet door hebt, dan wordt het misschien tijd dat je ook oog krijgt voor die signalen.

Het is voorspeld en het is al hard bezig om gestalte te krijgen.
Maak je geen zorgen, er komt iets veel beters voor terug.
Heb vertrouwen en geduld.

Onze gidsen hebben natuurlijk nog veel meer mogelijkhefen om ons iets duidelijk te maken.
Wat dacht je van liedjes en titels van muziek.

Op het moment dat ik midden in een, zorgwekkende, situatie van afbraak en slechte tijden zat, liep ik met mijn hond te wandelen, ik had er helaas al een in moeten laten slapen.
Dus gelukkig was Willem, die trouwe hondenziel er toen nog, ik hoorde constant 'all you need is love' van The Beatles door mijn hoofd schallen.
En zoals dat met signalen gaat, stoppen ze pas als je geluisterd en het begrepen hebt.
Ik had het eerst amper in de gaten.
En ik weet ook nog waar ik liep, het was voor het station van Geldermalsen, waar ze al hard aan het verbouwen waren.
Het regende ook een beetje.
En ineens begreep ik het.
Het enige dat ik nodig had was liefde.
Even simpel als duidelijk.
Zoals bijna iedereen weet, houden honden onvoorwaardelijk van je, daar was ik me gelukkig meer dan bewust van.
Maar verder stond liefde op een erg laag pitje.
Ik had dus nog een lange weg te gaan en de enige liefde die voorhanden was, was mijn eigen liefde voor mezelf.
Ik moest wat milder voor mezelf zijn, wat meer van mezelf gaan houden.
Dat ben ik gaan doen.

Dat is dus een voorbeeld van titels en liedjes die als signaal bij je gebracht kunnen worden.
Luister er naar, je wordt er rijker van.
En de dingen worden ineens een stuk duidelijker.

Soms hoor ik een nummer en dan begrijp ik het niet of verkeerd.
Dat komt hoofdzakelijk omdat ik nauwelijks liedjesteksten uit mijn hoofd ken.
Niet zo handig als je ook als muzikant door het leven gaat.


 

We zijn niet meer te boeken, De Lopende Band bestaat niet meer.

Maar gelukkig kenden mijn, zeer gewaardeerde, oud collega's Hans en Karel, wel veel teksten, en als ik het eerste woord van een zin hoorde, dan kwam de rest ook wel.
Zo heb ik toch nog aardig wat teksten geleerd en onthouden.
Maar dat waren meestal niet de teksten die ik als signaal aangeboden krijg en kreeg, dus is internet alweer een trouwe bondgenoot, alwaar ik vele teksten opgezocht heb en bestudeerd en in de meeste gevallen, ook begrepen heb.
Als ik er echt niet uit kom, vraag ik of ze een liedje of zo willen sturen, waar ik de boodschap wel van begrijp. 
Dat doen ze dan.

En wat zo'n tekst voor de een betekent, hoeft niet hetzelfde te zijn als voor een ander.

Zo liep ik een paar jaar geleden met een reclameliedje rond.
Een Jupiler bierreclamemuziek met tekst.
De muziek vind ik echt goed en de tekst kon ik maar met moeite verstaan.
Ik luister dus zelden naar teksten, het gaat mij om de muziek.
De sfeer, het geluid.
Teksten doen me over het algemeen niet zoveel.
Niet handig als jouw gidsen je met muziek en teksten proberen te helpen.
Ik dus weer op internet, naar de Jupiler reclame gezocht en eindelijk muziek en tekst gevonden.
Het bleek om een paar Belgische muzikanten te gaan die met een project bezig waren en een mooi nummer hadden, wat op dat moment nog niet af was.
Maar wel genoeg voor de reclamespot.
Het tekstgedeelte wat voor mij van belang was, was 'I'm on the highway, the open road'
Dat zei mij dat de weg open lag en duidelijk was.
Ik was en ben op de goede weg.
Geen obstakels, lekker doorrijden.

Zo af en toe hoor ik het weer en dan weet ik dat het goed is.
Voor mij was het goed, maar voor iemand die niet van grote ruimtes houdt, kan het aangeven dat er angst en misschien wel paniek is.
Het is maar net hoe je er in staat.
Je hoeft ook niet de hele tekst te begrijpen, het gast soms om een zin, of een refrein.
Als je het begrepen hebt, stopt de muziek in je hoofd.
Dat is het teken dat je het goed begrepen hebt.

Zo werd er een boodschap bij me gebracht, toen de ellende nog maar net begonnen was.
Het was een nummer van Camel.
Goeie band en goeie muziek.
Ik hoorde het nummer Freefall.
Het ging als volgt.
Veel.muziek, weinig tekst,..... 

I'm in a freefall, like a snowflake falling,
Down, down, down, down, down.
I close my eyes inside my head I starfall
Helpless to the ground.
Down, down, down, down, down, oh yeah.


Smoke rings around me and bright sparks of fire
Flash by as I go.
I've got the feeling and it takes me higher
Than I'll ever know.
Go, go, go, go, go. Oooh.
 
Ik begreep dat ik nog dieper zou vallen. 
Down to the ground.
En zo geschiedde.
Ook al zijn niet alle boodschappen even mooi of leuk, het is nooit de bedoeling om je de grond in te boren.
Het is altijd hulp in een bepaalde situatie.
Je moet leren er je voordeel mee te doen.

Dat heb ik gedaan en doe dat nog steeds.
Van de meeste mensen kreeg ik alleen maar te horen hoe erg het allemaal wel niet was, om daarna tips te geven wat ik allemaal moest doen.

Goed bedoeld, maar die tips kon ik zelf ook wel bedenken, sterker nog, ik had die tips al lang en breed geprobeerd toe te passen.
Vruchteloos.
Dat wel.
Of met nare gevolgen, zoals het vinden van een nieuwe opdrachtgever, die me een grote klus gaf.
De paint in, oftewel de schilderworkshop.
Helaas konden Hans en ik die niet zelf doen, dus had ik onze twee zeer capale vervangsters bereid gevonden de klus te doen.

Omdat niets helpt, als je in een bepaald proces zit, werkte dit ook niet.
O ja, de dames hadden puik werk geleverd, zoals gebruikelijk, alleen zit ik tot de dag van vandaag nog op mijn geld te wachten.
Gelukkig heb ik het materiaal en de honoraria van de dames, met veel pijn en moeite kunnen betalen, maar dat zorgde er natuurlijk wel voor, dat mijn reserves erg snel op waren.

De belastingdienst vond ook dat ik hen nog veel geld verschuldigd was, of ik dat maar even acuut wou betalen.
Is in dat geval nog net gelukt, maar daarna was de schatkist heel erg leeg.

Je kunt je voorstellen dat ik alle hulp, die er was, goed kon gebruiken.
Mijn gidsen, vanachter de sluier, en een paar mensen aan deze kant, hebben me er fantastisch doorheen geloodst.
Je bent nooit alleen, ook al voelt dat soms wel zo.

Nog een voorbeeld van signalen, is het beproefde openslaan van een willekeurig boek.
Op de pagina die open ligt, staat een stukje tekst, een paar woorden of een zin, die je informatie geeft.
Meestal valt je oog gelijk op de juiste tekst.

Op straat kun je ook tegen signalen aanlopen.
Teksten op auto's, ramen en deuren of borden bijvoorbeeld.
Je komt het op de gekste plekken tegen.
Of je hoort iemand iets zeggen wat voor jou opeens het antwoord op een vraag is.
Sta er voor open en doe er je voordeel mee.

Je kunt ook rechtstreeks om raad vragen, dat kan door kaarten te raadplegen.
Dat kun je zelf, als je kaarten en een begeleidend boek hebt.
Ik heb zelf de tarot veel geraadpleegd en later ook de Engelen kaarten van Doreen Virtue.
Allemaal heel leerzaam en behulpzaam geweest.

De Joker is de enige kaart, uit het huidige kaartspel, die voor elke andere kaart kan invallen.





Kaarten en dobbelstenen liegen nooit, het is alleen de kunst om ze juist te gebruiken en op waarde te schatten.
Uiteraard zijn dromen ook mooie mogelijkheden voor signalen.
Ik droom veel en meestal willen ze me het nodige vertellen.
In mijn Illusies blogs heb ik in het 7de blog een uitgebreide droom beschreven en uitgelegd.

Soms droom ik in kleine korte stukjes, die, als ik ze opschrijf, bij elkaar horen en mij de informatie geven die ik, op dat moment, nodig heb.


Oefening baart kunst.
Je moet er gewoon een keer mee beginnen.


Groet,



Dirk Jan van Harten

Deel 5: ik ben Lichtwerker

Woensdag 9 maart 2016

Uit de tunnel, een vorm van ontwaken

Ik ben Lichtwerker.

Zo, dat is er uit.
En waarom zeg ik dat nu pas?
Ik heb het toch al eerder in De Steen der Wijzen- blogs geschreven.
Een jaar of drie geleden al.
Dus waarom nu dan nog een keer?
 
Omdat de tijd dringt.
 
Moeder Aarde is al klaar met haar ascensie naar de vijfde dimensie en ze kan haar werk pas echt afronden als al haar bewoners en bewoonsters, wij dus met ons allen, er ook klaar voor zijn.
Dat betekent voor alle lichtwerkers over de hele wereld en dat zijn er heel veel, dat ze op moeten schieten met hun omgeving voor te bereiden op wat komen gaat.

We zijn hier allemaal naartoe gekomen met een levensopdracht en iedereen heeft een eigen wil om te doen en te laten wat men wil.
Dat betekent niet dat diegenen die nog niet wakker zijn niet mee kunnen of mogen naar de vijfde dimensie.

Dat is het punt niet.
Iedereen die wil gaat mee.

Diegenen die, om welke reden dan ook, niet willen hoeven zich ook geen zorgen te maken, die gaan gewoon naar een leefomgeving vergelijkbaar met de derde dimensie waar we nu afstand van aan het nemen zijn.
Gaat dat allemaal maar zo, zonder moeite?
Nou nee, niet bepaald.

Zoals de grote Zielen, of de geascendeerde meesters (m/v) het noemen, doen de aanhangers van de Donkere Macht hun uiterste best om het hele proces te dwarsbomen.
Kijk naar hoe de politieke leiders de media onder de duim hebben en houden.
In Turkije doen ze dat rigoureus en openlijk door kranten en tv stations over te nemen om er daarna zo snel mogelijk de stekker uit te trekken.
Pas nog in het nieuws geweest en nog steeds actueel.
 
Hier gaat dat subtieler.
In het westen doen lobbyisten het vuile werk.
En onze minister president maakt handig gebruik van het platform wat hem op een presenteerblaadje is aangereikt.
Ik bedoel dus het correspondence dinner.
Ons nationale lachebekje heeft er een aantal zetels in de peilingen aan overgehouden.
Afschuwelijk om deze charlatanerie zo bezig te zien.

Nog een voorbeeldje van het klein houden van ons als mens, is de voedselmanipulatie van o.a. Monsanto.
Heb je je ooit wel eens afgevraagd waarom je, als je bij de McDonalds geweest bent en je hebt je maal op, dat je als je buiten bent alweer honger hebt.
Nooit opgemerkt?
Welnu de McDonalds gebruikt producten die door Monsanto genetisch gemanipuleerd zijn.
Er zit dus totaal geen voedingswaarde in de aardappels waar ze de frietjes van maken.
In vrijwel alle voedingsmiddelenproducten van de grote levensmiddelenfabrikanten zitten E-nummers.
Er zijn er bij die niet zoveel kwaad kunnen, maar er zijn er ook een paar die levensgevaarlijk zijn. 
Ik heb ze nu op dit moment even niet voorhanden, maar ik weet zeker dat er al een heleboel mensen zijn die het al wel weten.
Kijk dus uit met welke voorgekauwde producten je eet.


En dan de chem-trails, door vliegtuigen uitgestrooide chemische middelen om ons klein, suf en dom te houden.

Dit alles heeft tot doel om ons mensen nog dieper in slavernij te duwen.
Dat doen ze onder andere ook door middelen in onze voeding te stoppen die de pijnappelklier uitgeschakeld moet houden.
De pijnappelklier zit, voor diegenen die dat misschien nog niet weten, recht achter je derde oog-chakra op je voorhoofd. 
In het midden van ons hoofd dus.
Dat uitgeschakeld houden van onze pijnappelklier doen ze onder andere door fluor toe te passen.
Jezus heeft eens in een channeling gezegd dat het enige dat we hoeven te doen is onze pijnappelklier te openen en te activeren en er op te mediteren.
Dat kun je dus nu ook doen als je de ademhaling uit het vorige blog toepast en je tot rust gekomen bent.
Ga dan met je aandacht door je derde oog-chakra naar binnen naar je pijnappelklier.
Je hoeft er verder niets moeilijks voor te doen.
Alleen je bereidt zijn is genoeg.

Vlinder, symbool van liefde en transformatie

Terug naar onze slavernij.
Ook al denk je zelf dat je vrij bent en kunt doen en laten wat je wilt, wel, dan heb je tot nu toe mazzel gehad, maar het kan ook gewoon zo zijn dat je stekeblind bent voor de waarheid.
Ik zeg het maar even hoe het is.
Zolang we op school leren wat de feitelijke leiders van de wereld willen, is het goed.

Dan mag je binnen hun regels gaan en staan waar je wilt.
Doe je niet mee, dan wordt je op alle fronten tegengewerkt.
Dan wordt je gebrandmerkt als 'lui', 'a-sociaal' en heb je volgens de algemene opinie ook 'nergens recht' op.

"Wie niet werkt, die niet leeft".
Daarom doet de hele mensheid zijn/haar stinkende best om maar binnen de lijntjes van het gezag te blijven.

Dat gezag valt iedere dag verder door de mand.
Gelukkig ontwaken er steeds meer mensen.
Dat betekent dat er heel veel Luchtwerkers goed werk geleverd hebben.
Diegenen die wakker aan het worden zijn, hebben het niet per definitie makkelijk, ze ontmoeten veel vijandigheid van familie, vrienden, kennissen en collega's.
Want 'die en die doet ineens zo raar'.
'Vroeger was hij/zij heel aardig, maar nu...' en dan volgt verwijdering.
Vriendschappen houden op.
Je werk kan ook ineens niet meer voldoen.
Geen zorg, er komen andere waardevolle mensen en relaties voor terug.
Heb de moed het proces aan te gaan, het zal je ver brengen.

Ja mensen je bewust worden van wie je bent en waarom, is heftig.
Ik snap best dat het veel makkelijker is om de oogkleppen wat steviger op het hoofd te drukken.
Maar het zal je niet meer helpen.
We gaan allemaal naar de vijfde dimensie.
Het is er zo mooi.
Onze prachtige moeder aarde, maar dan zonder oorlog, hebzucht en slavernij.
Er is daar genoeg voor iedereen.

Nog even een voorbeeldje van manipulatie van- voor- en door de media.
Onze nationale trots V&D is failliet gegaan.
Vooral jammer voor de mensen die daar hun leven aan gegeven hebben door er te blijven werken.
8 à 9 duizend mensen op straat.
Nu willen de media ons doen geloven dat een kwart alweer ander werk heeft gevonden.
Ja, ja, geloof jij het?
Ik dus niet.
Een aantal zal heus wel al wat anders gevonden hebben.
En dat zijn er dan hoofdzakelijk wat van de jongere garde.
Het merendeel was echter al aardig op werkbare leeftijd en voor die mensen wordt het echt heel moeilijk om iets blijvends te vinden.
Want als zoveel mensen al zo snel weer een andere baan hebben, zou dat betekenen dat al die anderen, die al veel langer thuiszitten, gewoon niet goed zijn in wat ze doen.
Onzin dus.

Kaars, symbool van Licht, Liefde en Hoop

Maar dat even terzijde.

Waar het mij om gaat is dat een groeiend aantal mensen de ogen opent en eens anders naar de wereld gaat kijken.
Kom eens uit jouw eigen comfort zone, want dat gaat over niet al te lange tijd zeker gebeuren.
Laat daar geen twijfel over bestaan.
We gaan immers allemaal mee.
Het is alleen makkelijker als je je ogen al (een beetje) geopend hebt, zodat de dingen die staan te gebeuren niet als een donderslag bij heldere hemel inslaan.

Nog een voorbeeld van de Donkere Kracht die de voortgang probeert te stagneren is het gedoe in het midden oosten.
Daar wordt uit alle macht geprobeerd een volgende wereldoorlog te creëren.
Ook al ziet het er nog niet goed uit, het zal ze niet lukken.

Ook het Zika virus wordt in de strijd gegooid.
Allemaal om ons bang te maken en bang te houden.
Plus dat ze heel graag hun chemische antibiotica bij ons binnen willen spuiten.
Rotzooi waar we echt niet beter van worden.
Eerder slomer en slechter.
Trap er niet langer in.
Wordt wakker.
Dit is het voor deze keer.


Groet,


Dirk Jan van Harten
Lichtwerker van dienst